Als je “het proces”/ “je proces” niet kan voelen of respecteren, dan zal het resultaat ook niet gevoeld worden.  Tot 30 mei staan Jupiter en Mars in poort 25.  Poort 25 gaat over “the spirit of the self” bij de gene keys staat ze haar hoogste energie voor “Universal love”, liefde voorbij het persoonlijke, het gaat om dankbaarheid voor alles wat is, voor alles wat op je weg komt.  In de numerologie staat 25 voor introspectie en compassie.  In de schaduw gaat het over vernauwing in het zijn, negatief oordelen over jezelf en de ander. Hoe vaak wijs jij jezelf af?  Hoe vaak zie je jezelf niet? Hoe vaak negeer je signalen van je lichaam?Stap uit de schaduw, zoek hulp, feel it en heal it. Zelf.  Met hulp. Ik denk nu aan de kracht van gedachten en de kracht van woorden, onderschat het niet; wat denk je, wat zeg je, wat stuur je uit, naar anderen en naar jezelf. Wat doe je als je naar iets kijkt op Tv dat je niet interesseert? Je zapt weg, toch? Doe dat ook met je gedachten als ze weer afdwalen naar “wat als” “ik kan niet”.  Wees je bewust dat als je gedachten de verkeerde kant opgaan je ze altijd kan wegzappen; ga wandelen, ga een fijn boek lezen, bel je vriendin, aai je hond, breng je adem naar je buik en relax.  

We zitten allemaal veel te veel in onze mind. 

Denk niet, voel. 

Als je op dit moment met een vraag zit of een obstakel, stel jezelf de vraag, wat zou onvoorwaardelijk liefde doen….  Wat?  Wat zou ze doen?

Gate 24 loopt op haar laatste benen in de huidige transit. 

Ik voel ze en ik heb ze. “The gate of the turning point” en “The gate of rationalization”. Alle potentie voor groei zit hier.  ‘t Is de moment.

Maar :-)…

De 24 zit in de ajna en dus in je hoofd, het is een verstandelijke (rationele) poort. 

Als je een ouder bent, weet je ongeveer hoe het proces verloopt wanneer je kind door een groeispurt gaat. 

Groeispurten zijn oncomfortabel, richtingloos en doen overal pijn.  Het mooie bij kinderen is dat ze zich overgeven, ze laten het gewoon gebeuren, die houden niks tegen, ze hebben ook (nog) geen conditioneringen en belemmerende gedachten. 

Bij ons, volwassenen, verlopen die “groeispurten” al wat stroever, “hoezo een nieuwe job?”  “Je  werkt er al 10 jaar en hebt zoveel voordelen.”  “Hoezo verhuizen naar X?”,  “je kent daar niemand en zal je alleen voelen.” 

Allemaal patronen en overtuigingen van onszelf en anderen die in ons leven zijn geslopen en die ons tegenhouden om te springen en te doen wat we echt willen. 

Als we nu gewoon de cadeau’s zouden zien in wat was en met veel plezier in het nieuwe stappen; gewoon, dat. (*)

Wat gaat weg en wat komt er binnen?  

Wat als we het bewustzijn krijgen dat beslissingen die je neemt via je verstand nooit zullen werken als je ze niet “voelt”, dat je vast blijft zitten in illusies en dat je je kapot kunt redeneren over links en rechts en dat je het nooit zal weten.  

Want waar is links en waar is rechts?  Waar is boven en waar is beneden?

Je verstand zou de autoriteit niet mogen krijgen om beslissingen te nemen. Maar ondertussen doen we het constant.  

De waarde van ons bewustzijn stoelt niet op het nemen van juiste beslissingen maar eerder op het delen van ons perspectief en daarover in gesprek te gaan (mijn bescheiden, vrije mening).  Het zit hem in het proberen begrijpen dat iedereen zijn eigen unieke standpunten heeft én zo kunnen we -hopelijk- elkaar begrijpen en verrijken.

Vragen die je jezelf kan stellen? 

Welk patroon heeft jou in zijn macht? Wat ben je bang te verliezen? Welke cycli herhalen zich steeds?  

Hoe ga je, stap voor stap, patronen beginnen doorbreken?

(*) “gewoon” is niet zo gewoon..

enfin, tot zover deze lezing, ik zou er nog uren over kunnen doorgaan, denken is echt mijn specialiteit…

Ik heb hier alles een beetje verwaarloosd.  

Alles kleiner gemaakt.  

Nog kleiner.

Pivoteren.  Herstructureren.  

Alleen gedaan wat goed voelde, bewust gekozen, mijn stem gevonden.

En ook al komen de woorden niet wanneer ik wil, op het juiste moment zijn ze er.

Ik heb de voorbije 3 jaar ook dingen gedaan dat ik nooit had verwacht, een nieuwe opleiding, een vervolgopleiding, nog dieper en dieper.  

Eeuwige student van het leven, wie had dat ooit gedacht toen ik een jaar of 16 was.  

Alles is er.  Op het juiste moment.  

Alleen niet wanneer en hoe je het wil.

Het leven geeft me herinneringen terug en ik maak de keuze om daar door te werken.  

Je kan weglopen, je kop in het zand steken en doorgaan, maar op een dag komt er ruimte, ruimte om alles in alle openheid en zachtheid te omarmen.  

Het is een proces, je voelt meer, je beseft dat je meer bent dan je hoofd en je gedachten, je weet dat er meer is en dat je goed voor jezelf moet zorgen.  

Dat schiet er meestal wel in.  De zorg voor je lijf.  Je gezondheid. Je eigen wensen. Je eigen plannen.

Je zoekt overal bevestigingen, bij vrienden, bij je partner, internet, werk,…je wil het allemaal goed doen, het verhaal van de eeuwige verwachtingen.

Er is niks mis met reflecties en bevestigingen van buitenaf maar uiteindelijk is het jouw pad, jouw leven en vind je alles binnenin (zeker als je een individueel circuit hebt in Human Design).  

Als de wereld stopt met draaien moet je het kunnen vinden met jezelf en als het kopje niet gevuld is kan je ook niet meer drinken.

Het is zoals de boom die stevig gegrond via zijn ondergrondse takken met zijn vrienden communiceert maar eerst en vooral voor zichzelf zorgt.  

De natuur toont het ons voor. Altijd.

De natuur heeft en draagt alle antwoorden in haar.

En wij ook.

Vanaf morgen zet ik mijn afspraken weer open, tot eind juni.