-Deze blog is gemaakt op donderdag 22 september maar ik had de energie niet meer om hem te posten, en ja, dat is wat ik doe, ik volg mijn lijf, niet mijn hoofd.-

De herfst is bij mij met een dikke ding-dong aangekomen, mentaal was ik er klaar voor, maar mijn lijf…ding-dong.

BAM.

Mijn lichaam draagt mijn ziel en dat durf ik soms te vergeten, het is zelfs zo erg dat mijn lijf in energiebesparingsmodus gaat als het weer eens de spuigaten uitloopt; zo ook deze week.  Ik heb dan snel mijn supplementen bij de hand en neem de propolis al preventief tegen wat komen gaat (danku Astrid Nieuwborg). 

Ik bekijk dan ook de transits voor deze week en ja…de zon gaat deze week door de poort 46; de poort van “embodyment”, the love of the body….

Is dat toeval, neen, ik denk het niet.

Poort 46 heb ik in mijn design, dubbel, bewust en onbewust dus ik ga me aan de contemplatie wagen en mezelf weer eens ter orde roepen: 

-Vragen die jij jezelf ook kan stellen-

• Hou ik van mijn lijf?
  
• Hoe zorg ik ervoor dat ik mijn levenskracht kan vermeerderen?
  
• Wat kan ik doen om nog meer voor dat lijf te zorgen?
  
• Hoe kan ik mijn toewijding naar mijn lichaam toe verhogen?
  
• Hoe zorg ik ervoor dat ik niet alles weggeef maar ook leer ontvangen?
  

Het is niet voor niks dat je lichaam zich moet aanpassen bij seizoensovergangen en dat is ook bij iedereen anders, iedereen heeft zijn cyclus, eer gewoon die van jou.  Balans houden is zo belangrijk, het licht, het donker, hoe meer je voor jezelf zorgt en je lijf, hoe meer je ook loskomt van weerstand die plaats maakt voor flow.

Sommigen voelen zich top en anderen hebben hoofdpijn/zijn moe/hebben huidproblemen en/of allergieën die weer de kop opsteken…laat het zijn, alles mag er zijn.

Neem je tijd, wees aanwezig, grond jezelf en wees bewust dat je in een lichaam zit, niet in een hoofd.

Je lichaam geeft signalen, wees je daar bewust van, hou ze bij, schrijf erover.

Je fysieke jij is een expressie van je bewustzijn en een goede relatie tussen lichaam en geest is geen luxe, het is een noodzaak.

Ik neem daarna mijn contemplatie mee als intentie voor de nieuwe maan die ook in deze poort valt, tijd om te recalibreren.

Heb je nog geen intenties gezet met deze nieuwe maan?  Doen! Ze is ontzettend krachtig!

Ik had vandaag een halve dag vrij.  

Sinds lang ook helemaal alleen in mijn eigen aura.  

Ik voelde me echt waar zó moe deze ochtend en ik sleepte me voort om mijn dochter naar de trein te brengen.  Georges, mijn teckel en compagnon de route is altijd aanstekelijk vrolijk en door het schone ochtendlicht voelde ik me meer en meer tot mezelf komen.  Ik ben buiten gaan zitten en ben dan naar mijn moestuin gegaan (mijne komkommer mannekes, mijn boontjes..).  

Ineens overviel mij een gevoel van geluk en dankbaarheid, de voorbije maanden en jaren waren een cumul van hoog en laag en het gevoel van “gewoon goed” oversteeg vandaag alles.

Ik ruik en zie tussen neus en wimper oktober, ook al is het nog maar september dus ik besloot alles uit vandaag te halen,  als het morgen regent dan heb ik vandaag geleefd voor 2.  Ik stopte snel mijn notaboek in een tas en ben vertrokken naar de stad waar ik het liefste ben, ik ben cappuccino gaan drinken waar ik het liefste ga en ben beginnen schrijven.  Volgens mij zit neptunus in mijn nek te ademen (en is mijn emotionele wave in een high) want alles vloeide.  Ik ben eten gaan afhalen bij mijn favoriete eetplek en ben toch nog even de bookshop binnen gesprongen *just say or think nothing pls*.  

Ik wil de zomer nog zo graag uitrekken, alles eruit halen, maar ik weet ook dat aan alle liedjes een eind komt.  De mooie en gelukkig ook de minder mooie. 

Ik voel vandaag zoveel liefde van mensen rond mij en omdat ik nogal ongedefinieerd ben qua centers in human design heb ik het gevoel dat ik alles vermeerder en verdubbel en nog vanalles erbovenop, ik zeg dat ook altijd aan mensen die bij mij komen, wat je geeft krijg je altijd terug, het kan wat duren en het zal niet komen aanwaaien wanneer je het verwacht.

Maar het komt.

En meestal uit heel onverwachte hoeken.  

Wees lief, en nog het meest tegen zij die niet lief zijn, zij hebben het het meeste nodig. 

Contemplatie Gate 33 / Gene Key 33

Gate 33 - Privacy/Retreat

Gene Key 33 - Forgetting (shadow) -  Mindfulness (Gift) - Revelation (Siddhi)

Ik denk dat deze gate, samen met de gate van mijn “core wound” diegene is dat ik al het meest heb gecontempleerd.  Ik zeg niet dat ik ze 100% leef en beleef (i am only human) maar het begint me aardig te lukken.  Zakken in mijn lijf; mezelf nemen zoals ik ben.  Aanvaarden dat ik geen tafelspringer ben (al is die er soms wel :-)).  

Hoe moeilijk was het om op een gegeven moment voor mezelf te kiezen, niet meer alles buiten mijzelf te zoeken, niet meer overal bij te willen zijn, niet meer alles willen weten.

Ik kon het gewoon niet meer, ik voelde letterlijk op sommige momenten de energie uit mij stromen.  De enige plaats waar alles samen is gekomen is het bos.  

Het begon met gewoon de rust en de stilte zoeken, de kinderen naar school en hop, naar het bos, mijn camera, mijn notaboekje en gewoon, heel simpel, kijken, luisteren en schrijven.  

Vogels. Hertjes. Muizen. De uil.  De arend.  Het kleurenpalet dat veranderde.  het licht dat veranderde.

Ik heb dat lang volgehouden, elke ochtend. Mensen vonden het toen vreemd (wisten zij veel dat ze later tijdens de lockdown hetzelfde gingen doen).  (We schrijven 2016-2017.)  In dat bos heb ik veel kunnen achterlaten, en dat is letterlijk en figuurlijk.

De stilte omarmen.  Het was altijd al een ding, toen ik in 2007 een mindfulness-cursus volgde en ik “moest” 3 keer per week een bodyscan doen,  dat was een struggle hoor.  Maar het werkte en werkt nog steeds.  Op sommige (lees, moeilijke) momenten grijp je er automatisch naar terug en dan weet je dat dat altijd een veilige haven zal blijven, dat er altijd een oplossing is, in die stilte.  

In het terugtrekken naar binnen.  

Als je je bewustzijn nooit eens laat rusten, waar land je dan?  We zijn zo “in” het leven dat je je pauzeknop vergeet en vergeet te integreren. We zijn zo geconditioneerd om luid te zijn, door te duwen, te initiëren, progressie te maken,  dat is toch hoe het moet?  

Volgens mij niet helemaal.  Ik ben ervan overtuigd dat integratie (in je hoofd en je lijf) van alles wat je hebt doorgemaakt een ondergewaardeerd stuk is.  

Zo is het leven, je vergeet, je raakt jezelf ergens kwijt, je doet maar, en dan komt er een tijd van het mindful zijn.  In die momenten komt de revelatie. Revelatie is  ‘licht’, het groeit elke dag in jou, elke dag dat je in jezelf investeert.  De pijn moet je eerst voelen en zoals het in de gene keys staat, de pijn is je nectar, na de integratie krijg je er finaal revelatie voor terug.

Je moet leren loslaten wat anderen denken, je bent hier om te doen wat je het beste kan en vooral je licht niet laten uitdoven.  

De frequentie van je boodschap is ook belangrijk, hoe je ze benoemt is niet belangrijk, hoe je ze leeft wel.

Contemplaties van mijn bewuste zon,  gate 33, allemaal uit bronmateriaal van Human Design en Gene Keys.