Moederdagen.

(Vaderdagen.)

Volgens mij is dit het eerste jaar dat ik niet uitlog op alle media, ik ben natuurlijk niet echt een consistente aanwezigheid maar er zijn jaren dat periodes zoals kerst en nieuw, moeder-,en vaderdagen complete crash and burn dagen waren.

Moeders, dat is iets wat anderen hebben.

Vaders, dat is iets dat anderen hebben.

Kerst, dat vier je met familie, nieuwjaren doe je ook bij familie.

Hier volgt geen verhaal over slachtofferschap, ook geen verhaal over “what doesn’t kill you blabla.., hier volgt een emotioneel geaard stuk tekst op een dag zoals alle anderen met een label aan om ons ergens in vast te duwen.
Ben ik dan op al die dagen ongelukkig geweest? Zeker niet, er zijn altijd wel bepaalde mensen in mijn leven geweest die mij hebben vastgehouden als het wat moeilijk werd.Ik heb lang geroepen dat ik geen kinderen wou, ik wou “het verhaal” niet opnieuw schrijven, het stopte bij mij.

Spruce in the sun

Niet dus, het werd een -harde en donkere- weg van 5 jaar, een -lange- weg, een eenzame weg, want; geen moeder, geen vader, geen grote community want daarover praatte je gewoon niet met iedereen, ze zouden maar eens denken dat… (vul zelf maar in, ik heb de meest verwoestende dingen opgevangen). Onderweg een paar zieltjes moeten laten gaan, een paar vroeg in de zwangerschap maar eentje was al niet alleen groot in het verlangen maar ook in de stof al een mooi kindje.

Ik wou zo graag een kindje, ik vroeg niet zoveel vond ik, ik heb er al mijn hogere krachten voor ingeschakeld.

Hij kwam.

Daarna zijn broer, ik wou dat hij een compagnon had, het was wederom vallen en opstaan maar, echt, mijn geluk kon niet op.

Op die momenten besef je natuurlijk wat er niet was in jouw leven (warmte, troost, hulp, vasthouden, aanwezigheid), en je doet dapper voort want die pijn die is te hevig, daar wil je niet naar kijken.

Op een schone dag in de lente kwamen we erachter dat ik opnieuw zwanger was, totaal onverwacht en ongepland, ik was al vrij ver want de optie dat ik natuurlijk zwanger kon worden was -zo goed als- onbestaand. Dat was even schrikken en bijsturen maar liefde genoeg.

Het krijgen van mijn dochter is de meest spirituele en emotionele belevenis in mijn leven. Zij heeft mij gespiegeld op de meest mogelijke manieren, ik heb meermaals naar adem moeten happen om alles te kunnen “graspen”, een Nederlands woord kan ik er niet voor vinden.

When you know it’s time to stop,

To turn around and face the knots,

The knots that bind me to my own despair,

To let the light in and clear the air.

Moederdagen, de commercie errond hoeft niet voor mij, er zijn teveel zielen die op die dagen liefst onder de gond kruipen voor een reden, moederwonde, vaderwonde of wat die ook moge zijn.
Vorig jaar ben ik mijn moeder in een impuls (en toch ook niet) gaan opzoeken en daar heb ik veel zalving gevonden, ze herkende me niet toen ze me voorbijliep en de warmte die ik hoopte te vinden was er nog steeds niet. We hebben wat gepraat, maar de diepte ingaan kon ze niet en ik heb er me bij neergelegd, het leek of op dat moment een nieuwe tijdlijn is ontstaan, alles is wat het is en het is ok, no hard feelings.

It is what is is and it will be what it will be.

De enige les die ik pas laat heb geleerd is deze: het had niets met mij te maken.

Het had niets met mij te maken.

Ik ben bijna 50, er zijn wonden die een leven lang moeten helen, die ook nooit echt weggaan.

Daarom, laat ons mensen met een verdriet dat voor jou niet te grijpen is niet minimaliseren.

Het ergste is verdriet dat niet gezien word en rouwen om iets dat niet is.

anne callens

blog

Posts tagged with nieuwe-tijdlijn

Afwijzing heeft niets met jou te maken.